അമ്മേ മാപ്പ്

നമ്മളെല്ലാം മരണത്തിലേക്കു തള്ളി വിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന് ഭൂമിയുടെ ആയുസിനായി പ്രാര്‍ധിക്കാം ....ഒന്നു ചേരാം കണ്ണടച്ചാല്‍ ആ തേങ്ങല്‍... കാതുകളില്‍ അലയടിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു ഇഞ്ചിഞ്ചായി മരണം കാര്‍ന്നു തിന്നുന്ന- ഒരമ്മയുടെ ദയക്കായുള്ള നിലവിളി. മക്കളെ സ്നേഹിച്ച്തിനു- തന്റ് എല്ലാം നല്‍കിയതിനു സ്വന്തം...

എന്റെ പൂന്തോട്ടം

എനിക്കുണ്ടൊരു പൂന്തോട്ടം... ഒരുപാടു ചെടികളും.. തണലുകള്‍ നല്‍കാന്‍ മരങ്ങളുമുള്ള- മനോഹരമായ പൂന്തോപ്പ്. കിളികള്‍ ചേക്കേറി കൂടുകൂട്ടി ഇണക്കിളികള്‍ മുട്ടിയിരുന്ന്- പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ പാടി രാക്കുയില്‍ തന്റിണയെ കാണാത്ത- വേദനിയില്‍ ഉറക്കെപ്പാടി അത് രാത്രിയുടെ അന്ധതിയില്‍- അലയടിച്ചിരുന്നു. മറുപാട്ടിനായി... എങ്കിലും...

എന്റെ ഹ്രിദയം..

മനോഹരമായിരുന്നു എന്റെ ഹ്രിദയം ഒരു പളുങ്കുശില്പം പോലെ സ്നേഹമാകുന്ന പ്രകാശത്തില്‍- അതു വെട്ടിത്തിളങ്ങിയിരുന്നു ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ സ്നേഹം- പകുത്തു നല്‍കിയവരാല്‍ത്തന്നെ അതു വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടു പൊട്ടിച്ചിതറപ്പെട്ട ഹ്രിദയം- കൊടും വേദനയിലും മിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു ആര്‍ക്കോ വേണ്ടി...... ആരുടെയോ...

നീ എന് കൂട്ടുകാരി....

നിഴല്പോലെ പിന്തുടര്‍ന്നരികിലെത്തി- പിറകിലൂടെയെന്‍ കണ്‍കള്‍പൊത്തി ചെവിയിലോതിയവള്‍ ഞാന്‍ നിന്‍ കൂട്ടുകാരി എന്റെയുള്ളിലെ എന്നെയറിഞ്ഞവള്‍ കാതങ്ങള്‍ക്കകലെയിരുന്നു പാടുന്നു- ഞാന്‍ നിന്‍ കൂട്ടുകാരി. എന്റെ മനസ്സിലെ കാറ്റും കോളും- ഒരു പുഞ്ചിരിയാലകറ്റിയവള്‍ ഓരോ ദിനങ്ങളും കൂടെനടന്നു- ഓരോ നിമിഷവും...