കിഴക്കു സൂര്യനുദിക്കുന്നു, നാണം കൊണ്ടുതുടുത്ത-
പെണ്ണിന്‍ കവിളിലെ അരുണിമ കടമെടുത്തുകോണ്ട്
അകലെ നിന്നും ഒഴുകിയെത്തുന്ന സുപ്രഭാതകൃതികള്‍-
എന്നും പുലര്‍ച്ചെ എന്നെ ഉണര്‍ത്തുന്നു
കാലിലണിഞ്ഞ കൊലുസിന്‍ കൊഞ്ചലുമായി-
പുഴപ്പെണ്ണ്‍ ഓടിയൊഴുകുന്നു
ഓളം വെട്ടിയോഴുകുന്ന പുഴയില്‍ -
ഒഴുകി നീങ്ങുന്ന കടലാസു വഞ്ചികള്‍
ജീവിതത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട ബാല്യം പോലെ
അതിങ്ങനെ ഒഴുകി അകലുന്നു
കൂമ്പി നിന്ന താമരകള്‍ തന്റെ പ്രിയനെ കാണാന്‍-
പതുക്കെ മിഴി തുറന്നു
കായല്‍ കാറ്റേറ്റ് ചാഞ്ഞ തെങ്ങോലയില്‍-
കൂടു കൂട്ടാന്‍ വെമ്പുന്ന കുരുവികള്‍
മലയാളി പെണ്ണിന്‍ മനസ്സു പോലെ-
തട്ടിത്തടഞ്ഞ് ചിലപ്പോള്‍ പറ്റിച്ചേര്‍ന്ന്
കാറ്റില്‍ പറക്കുന്ന അപ്പൂപ്പന്‍ താടികള്‍
ഊറിക്കൂടിയ പുലര്‍മഞ്ഞ് തുള്ളിയില്‍ -
മുഖം നോക്കി മിനുക്കുന്ന സൂര്യന്‍
വാഴകയ്യില്‍ വന്നിരുന്ന് ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കി-
വിരുന്നു വിളിക്കുന്ന കാക്കച്ചി
വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന പനിനീര്‍ പൂവുകള്‍ തോറും-
മൂളിപ്പാട്ടുമായി പാറി നടക്കും വണ്ടുകള്‍
കോട മഞ്ഞില്‍ മുങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന പ്രകൃതി-
കുളികഴിഞ്ഞു പട്ടുടുത്ത സുന്ദരിയെപ്പോലെ
ഹാ..!! എത്ര സുന്ദരമാണീ പുലരികള്‍
ഇനിയൊരു ജന്മമുണ്ടെങ്കില്‍-
ഈ ഭൂവില്‍ വന്നു പിറക്കാന്‍ മോഹം
നറു പുലരികള്‍ നുകരുവാന്‍ മോഹം
കൊള്ളാം, ഈ മനോഹര പുലരികള്‍ മലയാളിക്ക് ഇന്ന് അന്ന്യം ആയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteകണ്ണും മനവും
ReplyDeleteഎന്നും ഇങ്ങനെ തുറന്നു തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ
ഹായി കൂട്ടുകാരാ...
ReplyDeleteചിലതു കാണാതാകുമ്പോഴാണു കണ്ടതൊക്കെ എത്രമനോഹരമായിരുന്നു എന്നു മനസ്സിലാകുന്നതു...
വായിച്ച് അഭിപ്രായം പറഞ്ഞതിനു നന്ദി...
ഹായി ഷൈജു..
ReplyDeleteഅതെ സുഹൃത്തെ കണ്ണും മനവും എന്നും തുറന്നിരിക്കണെ എന്നാണു എന്റെയും പ്രാര്‍ധന
അഭിപ്രായത്തിനു നന്ദി
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം,,
ദീപ്..
Dear Deep,
ReplyDeletevery touching lines........really make us the pravasis,miss the hometown!east or west,home is the best.i loved the poem.whose payal is disturbing you,deep?:)
keep writing.Navrathri holidays begin from tomorrow.
happy blogging,
sasneham,
anu