ഉറങ്ങാതെ ഉറങ്ങുന്ന രാത്രികളിലും
ഗാഡ്ഡമായി ഉറങ്ങുന്ന പുലര്വേളയിലും
എന് കാതുകളില് അലയടിച്ചിരുന്നു –
മണിനൂപുരനാദം
കാതുകളില് മൂളുന്ന താരാട്ട് പാട്ടും
മുടിയിഴകളെ തഴുകുന്ന വളയിട്ട കൈകളും
എന്റെ രാത്രികളെ അനശ്വരമാക്കുന്നു
അവ അകന്നു പോകാതിരിക്കാന്
സൂര്യന് ഉണരാതിരുന്നെങ്കില് എന്നു കൊതിച്ചുപോയി
പുലര് വേളയില് മഞ്ഞിന് കണങ്ങള്
എന്നെ നോക്കി ചിരിതൂകിക്കൊണ്ടിരുന്നു
കുസ്രിതി നിറഞ്ഞൊരാമുഖം ഓരോ തുള്ളിയിലും തേടുന്നു ഞാന്
രാത്രിയില് എപ്പോഴോ പെയ്ത മഴയുടെ തുള്ളികള്-
ഇലകളില് താളം തീര്ത്തുകൊണ്ടിരുന്നു
അതോ അതവളുടെ ചിരിയോ...!!!
മുടിയില് തൂകിയ കാച്ചെണ്ണമണം-
ഇളം കാറ്റിനാല് എന്നെ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു
അഴിച്ചിട്ട മുടിയും കിലുങ്ങുന്ന ചിലങ്കയുമായി
എന്റെ ചുറ്റിനും ഒളിച്ചുകളീക്കുന്നു അവള്
ഞാന് നട്ടുനനച്ചൊരീ അരിമുല്ലപ്പൂവുകള്
അവളുടെ മുടിയില് ഒളിക്കാന് വെമ്പുന്നതു പോലെ!!
കാറ്റിനാല് പൊഴിഞ്ഞ പൂവുകള് എടുത്തു മണത്തപ്പോള്
അവളുടെ ഗെന്ധം ഞാനറിഞ്ഞു
അവളുടെ ചൂടാര്ന്ന കൈകള് എന്നെ പുണരുന്നതു ഞാനറിഞ്ഞു
അവളെന്റെ നെറ്റിയില് നല്കിയ-
ചുംബനത്തിന് സുഖം ഞാനറിയുന്നു
എങ്കിലും അവളാരെന്നറിയാതെ-
എന്റെ ഹ്രിദയം വിങ്ങിവിതുമ്പിടുന്നു..
dear deep,
ReplyDeletelovely poem!
let her be unknown to you!the unsung song is sweeter!just enjoy the feelings.........and in this rain,whatelse one should do?
keep writing.
sasneham,
anu
കാത്തിരിപ്പിന്റെ സുഖം അനുഭവിക്കുക...
ReplyDeleteഅവള് നിന്നെ തേടി വരും.. :)
നല്ല കവിത..
ReplyDelete