പ്രണയ മഴ

അവള്‍ വെരുന്നു ഇരുണ്ട് -

നില്‍ക്കുന്ന ആകാശത്തില്‍

ഏഴു വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ വിരിയിച്ച്.

വരണ്ട മണ്ണില്‍ നിന്നും പുതു മണമുയര്‍ത്താന്‍

വെയിലിന്റെ ചൂടില്‍ തളര്‍ന്ന്-

മണ്ണില്‍ ചേര്‍ന്നുറങ്ങുന്ന ചെടികളെ ഉണര്‍ത്താന്‍.

ഇവളാണു എന്റെ ഒരേ ഒരു പ്രെണയിനി

കണ്ണില്‍ കണ്ണില്‍ നോക്കിയിരുന്നു-

പരസ്പരം പറയാത്ത കഥകളില്ല-

പടാത്ത ഗാനങ്ങളില്ല.

അവളുടെ തണുത്ത കൈകളാല്‍

എന്നെ തൊടാന്‍ നോക്കും

ഞാന്‍ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയാല്‍

അവള്‍ നനഞ്ഞ മുടി വീശി വെള്ളം തെറിപ്പിക്കും

മറ്റുചിലപ്പോള്‍ അവള്‍ക്കായി നിന്നു കൊടുക്കും

അപ്പോള്‍ അവള്‍ ഒരു കുഞ്ഞിനെയെന്നപോലെ-

എന്നെ ഉമ്മകള്‍ കൊണ്ട് മൂടും

എന്നും അവള്‍ എനിക്കു കൂട്ടായിരുന്നു

എന്റെ ദുഖത്തിലും സന്തോഷത്തിലും

ചിലപ്പോള്‍ എന്റെ കൂടെ പൊട്ടിക്കരയും-

ചിലപ്പോള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കും

രാത്രികളില്‍ താരാട്ടു പാട്ടുമായി കൂട്ടിരിക്കും

അവളില്‍ പലരും ഒഴിക്കിവിട്ട-

കടലാസു വഞ്ചികളുടെ കഥ പറയും

ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ എന്നില്‍ നിന്നും-

വളരെ അകലെയാണു

ഒരു പക്ഷെ എന്നെ അന്വെഷിക്കുന്നുണ്ടാകും

പുതിയ കഥ പറയുവാന്‍-

പ്രണയമഴയില്‍ എന്നെ നനയ്ക്കാന്‍

കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടാവുമൊ?

ഈ മരുഭൂവില്‍ നിന്നുള്ള തേങ്ങല്‍

ഒരു പക്ഷെ അവളും കരയുകയായിരിക്കും

എനിക്കു വേണ്ടി പെയ്യുകയായിരിക്കും

മുടി അഴിച്ചിട്ട് ചിലങ്കകള്‍ കെട്ടി-

ആടി തിമിര്‍ക്കുകയാവും

എന്റെ കാല്‍പ്പാടുകള്‍ തേടി-

കുതിച്ചൊഴുകുകയാവും

ഞാന്‍ വെരും നിന്നില്‍ അലിയാന്‍-

നിന്നെ പുണരാന്‍...

നിന്നെ മാത്രം...